شیخ صدوق در روایتی آوردهاست: عادت رضا بر آن بود که شبها کم میخوابید و غالب اوقات خود را به عبادت میگذراند و در یک شبانه روز، هزار رکعت نماز میخواند و روزه بسیار میگرفت و به روزه سه روز هر ماه(یعنی پنج شنبه اول ماه و پنج شنبه آخر ماه و چهارشنبه میان ماه) مداومت داشت و میفرمود:
روزه این سه روز (یعنی پنج شنبه اول ماه و پنج شنبه آخر ماه و چهارشنبه میانماه) برابر روزه دهر است.
او بسیار احسان میکرد و صدقه پنهانی میداد و بیشتر صدقات او در شبهای تار بود. رضا شبها که در بستر میخوابید تلاوت قرآن بسیار مینمود و هر گاه به آیهای میرسید که در آن یادی از بهشت و یا آتش شده بود گریه میکرد و از حق تعالی بهشت را طلب میکرد و از آتش پناه میجست. او در هر سه روز، قرآن را ختم میکرد و میفرمود:
اگر بخواهم میتوانم در کمتر از سه روز قرآن را ختم کنم ولی هرگز از آیهاینمیگذرم، مگر آنکه در آن تفکر میکنم که در چه مورد و به چه هنگام نازلگشتهاست.
یکی از یاران و راویان رضا که نامش ابراهیم بن عباس است میگوید:
تمام سخنان رضا و پاسخهایی که به اشخاص میداد و مثالهایی که میفرمود، همهآنها، بر گرفته از آیات قرآن بود